Zondag zijn Mirjam en ik teruggegaan naar Karmidanda. Naar Jhabaraj en zijn familie. Erin uit de States en haar vriend Nat waren er ook. Het weerzien was emotioneel en hartelijk. Jhabaraj had speciaal voor ons een gastenverblijf gemaakt: een zeil boven ons hoofd en stro om op te slapen. ‘s Avonds dronken we zelfgemaakte ‘Roxy’, ik denk met meer dan de helft pure alcohol en we zongen liedjes met de gitaar van Erin.
Voor het ontbijt (heerlijke Dal Bhat) werd speciaal een kip geslacht. Jhabaraj wilde een tijdelijk moesson-proof onderkomen maken van golfplaten, net iets naast hun oude huis. Boven de oude plek hangt een rost die erg onstabiel is geworden. In september 2015 willen ze starten met een definitief nieuw huis. De 3 kinderen van Jhabaraj moeten wellicht hun studies staken, die samen ongeveer €300,- per maand kosten. Dit zijn dure studies in Nepal.
De tweede aardbeving
Een paar dagen later waren Mirjam en ik weer in Kathmandu. Op 12 mei liepen we samen door Thamel en het was weer heerlijk rommelig en gezellig; Nepal op haar best. Net toen ik deze constatering deed begon de grond te golven en de huizenkolommen klotsten angstaanjagend tegen elkaar. De tweede beving was daar. Vluchtend naar deuropeningen, wachtend tot het golven zou stoppen beleefde we angstige minuten.
Na de beving kwam er weer angst en machteloosheid onder de mensen. Kathmandu werd opnieuw een spookstad. We hebben nog een paar dagen ‘overwinterd’ in de veilige tuin van het Summit Hotel, even buiten het centrum van de stad. We sliepen in tentjes rond het zwembad, de hotelkamers waren bezet met hulpverleners die waren neergestreken.
We waren tegen wil en dank ooggetuigen van de twee grote aardbevingen die Nepal in april en mei 2015 teisterden. Meer dan 8000 doden, duizenden gewonden, tienduizenden mensen dakloos, huizen, scholen, wegen ingestort, onbewoonbaar of onbegaanbaar.
We mogen Nepal niet vergeten
Niet veel later stapten we ’s ochtends vroeg in het vliegtuig van Turkish Airlines. We waren blij dat we van de grond kwamen en waren verdrietig om wat en wie we achterlieten. Verwachtingsvol kwamen we naar Nepal, met gemengde gevoelens gingen we weer terug naar Nederland.
We waren tegen wil en dank ooggetuigen van de twee grote aardbevingen die Nepal in april en mei 2015 teisterden. Meer dan 8000 doden, duizenden gewonden, tienduizenden mensen dakloos, huizen, scholen, wegen ingestort, onbewoonbaar of onbegaanbaar. Er komen weer nieuwe rampen, maar we mogen Nepal niet vergeten.
